about me!
Speels – verbindend – diepgaand – passievol
09-01-1980 Mijn (sport)wieg
Leuk dat je hier bent, ik neem je graag mee in mijn levenslijn. Op 9 januari 1980 kwam ik ter wereld en kende mijn ouders mij de namen Sandra Agnes Marie Temmerman toe. Ik ben geboren en getogen op een boerderij in Zeeland met mijn moeder Paula als huisvrouw, mijn vader Herman als boer en mijn twee jaar oudere broer Dennis. Na schooltijd was er veel plek en tijd om te spelen in en om de boerderij. Denk aan samen iets lekker bakken of knutselen met mijn moeder, een balletje slaan of schoppen in de schuur, apenkooi spelen op de zolder of hutten bouwen in de wei met mijn broer of vriendjes van school of uit de buurt. Misschien krijg je er wel een beeld bij? Het spelen was er moeiteloos aanwezig.
Mijn passie voor zwemmen werd ook vroeg geboren. Toen mijn broer op zwemles ging, deed ik alles na op een bankje, waardoor de docenten mij op 3,5 jarige leeftijd al toe lieten in de les. Ook gingen mijn broer en ik, als het goed weer was, samen met mijn moeder naar het lokale buitenbad. Je kent het misschien wel? In een zwembroekje en een zwemband uren spelen in het zonnetje. Om vervolgens bij thuiskomt ’s avonds trots mijn witte billetjes en bruine ruggetje te tonen aan mijn hardwerkende vader.
Van Spelen en moeiteloos excelleren naar……
1990-1996: mijn grootste verlies & mijn grootste winst!
Op mijn 10e,na het behalen van mijn zwemdiploma’s, ging ik bij mijn 1e zwemvereniging: de Scheldestroom. Het was ook het jaar waarin mijn moeder ziek werd en ze veel tijd doorbracht in bed, op de bank of in het ziekenhuis. Het verlies van mijn vitale moeder ging dus hand en hand met het verwelkomen van mijn nieuwe passie wedstrijdzwemmen. Gelukkig lag het zwembad pal naast het ziekenhuis en kon ik na een ziekenbezoek makkelijk een duik nemen. Bij mijn eerste wedstrijd kon mijn moeder helaas ook niet mee. Ik zeg wel eens gekscherend: “ze schitterde in afwezigheid”. Uiteindelijk verliepen zo de eerste 2 jaar van mijn sportcarrière; vele uren aan haar bed, thuis of in het ziekenhuis en afleiding in het zwembad.
Na 2 jaar ziekbed was daar helaas het verdrietig moment; op 12 juni 1992 overleed mijn moeder op 41 jarige leeftijd aan darmkanker. Ik was toen 12 en mijn sport was inmiddels mijn alles geworden. Zo vroeg ik aan mijn vader, toen hij vertelde dat mijn moeder was overleden, “nu mag ik toch wel over een week mijn 1e Nederlands Kampioenschap (NK) zwemmen?’. Zo groot was mijn vlucht naar de sport en zo levenreddend was het ook voor mij.
Praten over het verlies van mijn moeder deden wij namelijk niet en konden we ook niet. We namen letterlijk de korte afslag in de transitiecirkel: geen plek voor rouw en focussen op een nieuw welkom. Toen het slimste wat ik kon doen en het begin van vele mooie her-inneringen met mijn vader in de sport!
……… hard werken, manifestaties en zoekende naar ‘iets’
1996-2019: Prachtige manifestaties in de sport, hard werken en keer op keer toch niet die diepe bevrediging.
De eerste jaren presteerde ik moeiteloos. Keer op keer werd ik Nederlands Kampioen. Het gebeurde zo in flow, met een bepaald gemak. Talent denk ik ;-)! Dit zijn de prestaties die mij ook het meest in mijn geheugen bij staan.
Echter vanaf mijn 16e stuitte ik weer op verlies in mijn (sport)leven. Vanaf dat moment ging ik bij ieder verlies iets harder werken/trainen, het kwam steeds iets minder moeiteloos aanwaaien en toch bleef ik keer op keer vechten voor die ene grootse prestatie, waarvan ik dacht dat die het antwoord zou zijn op dat wat ik diep van binnen in mezelf verloren had. Terwijl ik anderzijds, vooral als ik voor een groot event stond, bang was dat ik het niet goed zou doen en bang was om te verliezen.
Dit patroon herhaalde zich vervolgens in mijn werkende leven. 10 Jaar lang mocht ik bijdragen, aan het toen nog op te zetten TEAM NL centrum in Eindhoven. Heel hard werken. Het is mijn alles en toch geeft ook dat uiteindelijk niet die diepe bevrediging die ik ook ergens zoek. Ook een opdracht bij NOC*NSF en een MBA Sportmanagement doen waarbij ik zelfs de beste scriptie-prijs win, brengen niet die diepe bevrediging.
Op een gegeven moment merk ik dat ik met steeds minder energie naar mijn werk ga, ik wil wel, maar ergens kan ik ook niet meer. Ik probeerde het krampachtig vast te houden, maar alles in mij was op. En zo verliet ik in 2019 de sport. Ik was opgebrand!
Hoe Sport & Verlies onlosmakelijk in mij verbonden zijn!
2019 tot nu toe: deepdive in rouw en verlies, de weg naar wezenlijke vervulling!
En zo begon een reis in mij, waarin ik mocht ontdekken hoeveel emoties ik had opgeslagen in mijn lichaam rondom de verschillende verliezen in mijn leven. Zichtbare verliezen zoals die van mijn moeder, maar ook de wat onzichtbare verliezen zoals het missen van aanmoediging van mijn vader in mijn ondernemerschap als vrouw (wat systemische grondslag heeft).
Ik ontdekte hoeveel overtuigingen ik met me mee droeg en hoe me dat weg hield van echte verbinding met een ander en echte ontmoetingen. Ik vond stiekem best veel van een ander en was eigenlijk niet echt verliefd op mezelf!
Stukje voor stukje pelde ik mezelf af en in ieder stukje emotie wat vrij kwam, kwam ook een stukje liefde terug in mij. Liefde voor mijn vader, liefde voor mijn moeder en vooral voor mezelf. Steeds meer haalde ik op wie ik in essentie ben en wat ik te doen heb.
Vanuit perfectionisme en bewijsdrang naar weer meer spelen en passie ervaren; zowel in sport als in mijn werk. Van nauwelijks grenzen kennen naar liefdevol kunnen begrenzen. Van een leven waarin de (top)sport mijn alles was, naar meer balans in mijn verschillende rollen. Van een leven waar geen plek was voor de dood naar een leven wat vol geleefd kan worden; prive en professioneel.
En zo speel en ontdek ik ook bij mijn clienten en mijn opdrachtgevers. We ontdekken en ervaren. We gaan op reis niet wetende waar we uit komen. Waarin we met elkaar ontdekkingen doen van nieuw potentieel en wezenlijke verandering! Want dat drijft mij: wezenlijke verandering in de sport bij mensen en in organisaties.
Mijn (Sport)levenslijn:
Hoe in mijn schade(s) ook mijn schat(ten) ligt.
Mijn relevante opleidingen
- MBA Sportmanagement Wagner Group; scriptie geschreven over nieuw leiderschap voor de georganiseerde sport in het kader van de transitie in de sport scriptie (2015-2017)
-
Secure Base Coachen – School voor Transitie (2018)
- Secure Base Systemisch Coachen – School voor Transitie (2019-2020)
- Lichaamsgerichte therapie bij rouw (2023)
- Systemisch lichaamsgerichte therapie bij rouw (2024);
Hoe je kunt werken met mij?
Ben je (ergens) geinspireerd geraakt of herken je misschien wel iets bij jezelf uit bovenstaand verhaal? Van vroeger of juist van nu en wil je samen eens verkennen wat we voor elkaar kunnen betekenen, kijk dan op de volgende pagina voor meer info over voorkomende hulpvragen en mijn werkwijze!
Sandra Temmerman
Transitie in de sport
Privacy Verklaring | Algemene Voorwaarden I KvK nummer 84982179
06-40466045 I sandra@transitieindesport.nl